płeć: pies

wiek: 3 lata

rasa: mieszaniec

miasto: Milanówek

sterylizacja: nie

szczepienie p. wściekliźnie: tak

odrobaczenie: tak

opis:
14 LISTOPADA 2022 ROKU TALAREK ZAMIESZKAŁ W WARSZAWIE -------- Talar to śliczny, nieduży kundelek, który od jakiegoś czasu mieszkał samotnie na opuszczonej posesji. Do naszego schroniska trafił w grudniu 2021 w wyniku interwencji. To bardzo smutny i samotny psiak. Nauczył się stronić od ludzi, pewnie to na swój sposób pomagało mu czuć się bezpieczniej. Gdy zamieszkał w naszym schronisku nie wiedzieliśmy czy kiedyś w ogóle żył obok ludzi ale wiedzieliśmy, że zaczynamy pracę u podstaw. Talar owszem pozwalał na dotyk ale nie czerpał z tego żadnej przyjemności i jeśli tylko miał taką możliwość odchodził od nas i obserwował. Wiedzieliśmy, że musimy dać mu dużo czasu. Zauważyliśmy, że każda zmiana w jego otoczeniu powoduje wycofanie, Talar bardzo nie lubi zmian, długo przyzwyczajał się nawet do nowej budy. Każdy pies potrzebuje rutyny ona daje poczucie bezpieczeństwa. Psom lękowym, płochliwym jak Talar, rutyna i stałe otoczenie potrzebne są jeszcze bardziej. Czas na nowe bodźce przychodzi na innym etapie życia. Daliśmy mu czas. Wiedzieliśmy, że kiedyś zasłużymy na zaufanie ale musimy być cierpliwi. Minęło kilka miesięcy. Przez ten czas nie zmuszaliśmy do niczego, odwiedzaliśmy, karmiliśmy, staraliśmy się być atrakcyjni poprzez mięsne przysmaki i aranżowaliśmy spotkania z innymi psami. Dzięki ich obecności Talar też był bliżej nas. Wreszcie się udało, Talar zaczął okazywać nam swoją radość. Wyraźnie cieszy go nasza obecność a im otoczenie jest spokojniejsze tym Talarek pozwala sobie na więcej spontanicznych zachowań. Kolejnym wyzwaniem jakie przez nim i przed sobą stawiamy jest przyzwyczajanie do smyczy. Póki co jest ona przerażająca i powoduje, że Talarek zastyga bez ruchu a gdy tylko smycz się napina, Talarek wpada w panikę. To będzie dłuższa praca, rozłożona na etapy. Ponownie musimy uzbroić się w cierpliwość, wszak Talarek potrzebuje czasu, dużo czasu :) Jednak gdy pokona tę barierę i smycz przestanie przerażać, zaczniemy ćwiczyć spacerowanie w kontrolowanym otoczeniu, potem zaczniemy spacerować poza schroniskiem. Z każdym spacerem pewność siebie i ciekawość otoczenia będą tylko większe ...taką rzeczywistość już zaczynamy wizualizować :) Tak będzie!